Widmo przeszłości

Książka godna polecenia, czyta się lekko i przyjemnie. Wzrusza, skłania do przemyśleń a także zaskakuje. Lubię takie książki które mają szczęśliwe zakończenie. Polecam wszystkim z całego serca

Książka godna polecenia, czyta się lekko i przyjemnie. Wzrusza, skłania do przemyśleń a także zaskakuje. Lubię takie książki które mają szczęśliwe zakończenie. Polecam wszystkim z całego serca

Aneta Kisielewski bieżącym roku zadebiutowała trzymającym w napięciu thrillerze - “Widmo przeszłości". Sam opis wydawcy jak i początkowe strony książki zachęciły mnie do wejścia w świat wykreowany przez autorkę. Początek był faktycznie zaskakujący- a jak było dalej?

Aneta Kisielewska w książce stara się odpowiedzieć na dwa nurtujące pytania- co się stało z rodzicami głównej bohaterki oraz kto prześladuje Klarę w jej własnym domu? Czy to możliwe aby jej najbliżsi robili z niej wariatkę? A może faktycznie stan psychiczny bohaterki się pogorszył?

Od 16 lat Klara stara się rozwiązać zagadkę zaginięcia jej rodziców i siostry. Pewnego ranka będąc jeszcze nastolatką, gdy Klara się budzi nie zastaje nikogo w domu. Ani rodziców, ani pięcioletniej siostry. Nie znalazła nawet najmniejszych wskazówek gdzie ma ich szukać. Wydarzenie to mocno odbiło się na psychice Klary. Chęć rozwiązania sprawy była tak ogromna, że nawet po latach Klara nie odpuszcza. Co się stało, że po 16 latach nagle złapano trop? Dodatkowo ktoś prześladuje Klarę, wpatruje się w okna a nawet włamuje się do domu. Wielkim ciosem jest fakt, że mąż nie chce uwierzyć w te sytuacje. Twierdząc, że żona wpada w paranoję. Jak potoczą się dalsze losy Klary? Czy w końcu dowie się kto stoi za zniknięciem rodziców i jej siostry? Czy jest to ta sama osoba, która próbuje ją nastraszyć?

Książka, od strony psychologicznej - mocna. Pokazuje ciemną stronę cierpiącej psychiki. Idealnie ukazuje determinację pomimo bólu, cierpienia. Osiągnięcie wyznaczonego celu przez bohaterkę daje ulgę jej duszy.

Autorka w książce porusza również motyw relacji rodzinnych, które nie zawsze są łatwe.

"Widmo przeszłości", to książka z dużym potencjałem, zwłaszcza jak na debiutancką pozycję jest mocno przemyslana. Jednak zakończenie troszkę mnie zawiodło. A dokładnie sprawa z osobą, która próbowała nastraszyć główną bohaterkę. Może dlatego, że spodziewałam się, że winna właśnie jest ta osoba. Nie było tego efektu zaskoczenia, które jest tak potrzebne aby nadać książce najwyższą ocenę.

Jednak nie sądzę że ksiazka jest kiepska. Jest poprawna, intrygująca, wciągająca i niesztampowa ale...przewidywalna. Mimo to zachęcam do czytania. Lektura dla miłośników historii pozbawionych brutlnych opisów jednak trzymających – do samego końca- w napięciu.

"Books Hunters"

Aneta Kisielewski bieżącym roku zadebiutowała trzymającym w napięciu thrillerze - “Widmo przeszłości". Sam opis wydawcy jak i początkowe strony książki zachęciły mnie do wejścia w świat wykreowany przez autorkę. Początek był faktycznie zaskakujący- a jak było dalej?

Aneta Kisielewska w książce stara się odpowiedzieć na dwa nurtujące pytania- co się stało z rodzicami...

"Widmo przeszłości" moim zdaniem zasługuje na miano rewelacyjnej powieści debiutanckiej.
To historia z pozoru prosta, a zarazem pełna niepokoju, smutku i cierpienia. Budowane stopniowo napięcie wciąga do świata bohaterki, a jej zagubienie, momenty, kiedy odkrycie prawdy wydaje się beznadziejnie niemożliwe, intryguje. To z pewnością niebanalna powieść i bardzo dobry debiut. Polecam!

"Widmo przeszłości" moim zdaniem zasługuje na miano rewelacyjnej powieści debiutanckiej.
To historia z pozoru prosta, a zarazem pełna niepokoju, smutku i cierpienia. Budowane stopniowo napięcie wciąga do świata bohaterki, a jej zagubienie, momenty, kiedy odkrycie prawdy wydaje się beznadziejnie niemożliwe, intryguje. To z pewnością niebanalna powieść i bardzo dobry debiut....

Interesująca, przemyślana fabuła pełna niespodzianek sprawia, że czytelnikowi ciężko oderwać się od lektury. Autorka ma talent do budowania napięcia jak
i szczegółowych opisu detali, dzięki czemu łatwo wczuć się w sytuację bohaterów.

Interesująca, przemyślana fabuła pełna niespodzianek sprawia, że czytelnikowi ciężko oderwać się od lektury. Autorka ma talent do budowania napięcia jak
i szczegółowych opisu detali, dzięki czemu łatwo wczuć się w sytuację bohaterów.

Uwielbiam takie klimaty! Całkowicie pochłonęła mnie ta historia. Gęsta atmosfera i tajemnice. Książka zmusza do refleksji, do zadania sobie pytania, do czego jest zdolny człowiek, który pragnie odzyskać spokój ducha? Książka idealna dla czytelników, którzy nie przepadają za zbytnią brutalnością, rozlewem krwi i podłogą usianą trupami, a cenią sobie szeroko rozwinięty wątek psychologiczny.

Uwielbiam takie klimaty! Całkowicie pochłonęła mnie ta historia. Gęsta atmosfera i tajemnice. Książka zmusza do refleksji, do zadania sobie pytania, do czego jest zdolny człowiek, który pragnie odzyskać spokój ducha? Książka idealna dla czytelników, którzy nie przepadają za zbytnią brutalnością, rozlewem krwi i podłogą usianą trupami, a cenią sobie szeroko rozwinięty wątek...

Boszzz... Co za banał... To pierwsza przeczytana przeze mnie książka, która jest jedynie zlepkiem oklepanych frazesów. Historia płaska jak naleśnik. Miałam dać trzy gwiazdki za przyzwoitą stylistykę i brak absurdów. Niestety, w ostatnim akapicie autorce udało się zamieścić brednie. Przez całą powieść główna bohaterka czuła obrzydzenie do bliskości ze swoim mężem. Przykładowo:
"— Tę­sk­nię za tobą — za­mru­czał.
Po­ło­żył dło­nie na jej drob­nych pier­siach, jego piesz­czo­ty stały się od­waż­niej­sze. W tym mo­men­cie na­strój prysł jak bańka my­dla­na, nagle po­czu­ła zna­jo­my wstręt, znie­chę­ce­nie i iry­ta­cję. Skrzy­wi­ła się i ma­chi­nal­nie strzep­nę­ła na­tręt­ną dłoń ze swo­je­go ciała. Za­wrza­ło w niej, ale nie z po­żą­da­nia, tylko coraz sil­niej­sze­go obrzy­dze­nia."
A na ostatniej stronie:
"W nie­bie­skich oczach wi­dzia­ła zna­jo­my blask, ten sam, który na po­cząt­ku zna­jo­mo­ści za­wró­cił jej w gło­wie i który spra­wiał kie­dyś, że pło­nę­ła jak po­chod­nia."
A co się wydarzyło między "obrzydzeniem" a "płonięciem jak pochodnia"? Otóż bohaterka dowiedziała się, że mąż ją zdradził...

Nigdy więcej takich książek. Grafomania.

Boszzz... Co za banał... To pierwsza przeczytana przeze mnie książka, która jest jedynie zlepkiem oklepanych frazesów. Historia płaska jak naleśnik. Miałam dać trzy gwiazdki za przyzwoitą stylistykę i brak absurdów. Niestety, w ostatnim akapicie autorce udało się zamieścić brednie. Przez całą powieść główna bohaterka czuła obrzydzenie do bliskości ze swoim mężem....

"Widmo przeszłości" to debiutancka powieść Anety Kisielewskiej. Przez lata, Klara główna bohaterka powieści musi mierzyć się z konsekwencjami zaginięcia swojej rodziny, które nadal wpływają na jej codzienne życie.
Klara doświadcza intensywnych lęków, które są wynikiem niepokoju związanych z zaginionymi bliskimi, a im bliżej rocznicy zaginięcia, wydaje się, że dziewczyna zaczyna popadać w obłęd a jej najbliżsi obawiają się, że zaczyna tracić zmysły. Tutaj należy zaznaczyć że autorka znakomicie ukazała spektrum psychologiczne kobiety będącej o krok od obłędu. Dostajemy wnikliwy obraz osoby, którą demony przeszłości trzymają w swoich szponach. Wątki te tworzą głębokie tło dla narracji, zmuszając czytelnika do refleksji nad tym, jak przeszłość wpływa na nasze obecne życie a lęki czy niepokoje potrafią kształtować nasze postrzeganie rzeczywistości. Klara regularnie doświadcza halucynacji i wizji, które są często tak realistyczne, że trudno odróżnić je od rzeczywistości, co tylko zwiększa jej poczucie niepokoju i izolacji. Powieść aż kipi od emocji, a gęstą atmosfera i dobrze podnoszone napięcie towarzyszy nam do samego końca.
To tylko część tematów które chciałem poruszyć przy tej książce. Świadomie nie skupiłem się na fabule byście sami mogli odkryć czy bohaterce uda się wyjść na prostą. "Widmo przeszłości" to bardzo udany debiut i mam nadzieję że pisarka nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa

"Widmo przeszłości" to debiutancka powieść Anety Kisielewskiej. Przez lata, Klara główna bohaterka powieści musi mierzyć się z konsekwencjami zaginięcia swojej rodziny, które nadal wpływają na jej codzienne życie.
Klara doświadcza intensywnych lęków, które są wynikiem niepokoju związanych z zaginionymi bliskimi, a im bliżej rocznicy zaginięcia, wydaje się, że dziewczyna...

Kapitalna historia. Mistrzowsko ukazane spektrum psychologiczne kobiety będącej o krok od obłędu. Do końca nie wiedziałam, czy to, co się dzieje wokół Klary dzieje się naprawdę, czy to tylko jej urojenia.
Bardzo, bardzo polecam.

Kapitalna historia. Mistrzowsko ukazane spektrum psychologiczne kobiety będącej o krok od obłędu. Do końca nie wiedziałam, czy to, co się dzieje wokół Klary dzieje się naprawdę, czy to tylko jej urojenia.
Bardzo, bardzo polecam.

Przyjemny styl pisarki spawił, że wciągnęłam się od pierwszej strony. Książka, aż kipi od emocji, trzyma w napięciu. Bardzo lubię motyw zaginięcia, a historia w powieści była intrygująco i ciekawie opowiedziana.

Przyjemny styl pisarki spawił, że wciągnęłam się od pierwszej strony. Książka, aż kipi od emocji, trzyma w napięciu. Bardzo lubię motyw zaginięcia, a historia w powieści była intrygująco i ciekawie opowiedziana.

Wtórna, mocno przewidywalna, ale czytało się dość dobrze. Nie jest to rewelacyjny thriller, debiut dość przeciętny, ale zerknę na kolejne książki autorki.

Wtórna, mocno przewidywalna, ale czytało się dość dobrze. Nie jest to rewelacyjny thriller, debiut dość przeciętny, ale zerknę na kolejne książki autorki.